رضوی با اشاره به اینكه این پروژه شامل چهار مقاله و چهار پروژه دانشجویی است، اظهار امیدواری كرد این خودرو ضمن كار بیشتر بر روی باتری و انتقال قدرت، استانداردهای موجود را پشت سر گذاشته و بتواند به تولید انبوه برسد.
روحالله رفعتحسینی، سرپرست گروه «بارثاوا» و دانشجوی سال آخر دوره كارشناسی مهندسی مكانیك دانشگاه فردوسی نیز گفت: اتومبیلهای هیبریدی راه حلی برای حذف بنزین به عنوان سوخت برای خودروها مورد توجه است.
وی افزود: در خودروهای هیبریدی، بخشی از توان موتور احتراقی با سوخت فسیلی یا دیزلی و بخشی دیگر از طریق موتور الكتریكی و باتریها تامین میشود.
وی ضمن اشاره به اینكه در این خودروها معایب خودروهای احتراقی تا حدودی برطرف میشود، گفت: از مزایای مهم این خودروها نسبت به خودروهای فعلی این است كه موتور بنزینی میتواند در نقطه بهینه خود كار كند و این امر باعث بالا رفتن بازده موتور و كاهش آلودگی و پایین آمدن میزان مصرف سوخت میشود.
سرپرست گروه «بارثاوا» ادامه داد: در خودروی هیبریدی «بارثاوا» چیدمان سامانه تولید و انتقال توان از نوع سری است. در ساختار سری، موتور احتراقی به همراه یك ژنراتور جهت تولید انرژی برای باتری و موتور الكتریكی به كار گرفته میشود.
وی خاطرنشان كرد: در این خودرو هیچ اتصال مكانیكی بین موتور احتراقی و چرخها وجود ندارد و موتور احتراقی با ژنراتور كوپل شده است.
رفعت حسینی با اشاره به اینكه مهمترین مزیت این نوع ساختار، كار كردن موتور در ناحیه حداكثر راندمان است، تصریح كرد: با این وجود مصرف سوخت خودرو كاهش مییابد.
وی خاطرنشان كرد: خودروی «بارثاوا» دارای یك موتور بنزینی 800 سیسی با توان حدود 52 اسب بخار، یك موتور الكتریكی با توان 50 اسب بخار و یك ژنراتور با توان حدود 20 اسب بخار است. باتریهای سیستم پلیمر مورد استفاده در این خودرو مجموعا دارای دو كیلو وات ساعت انرژی است كه میتوانند طی مدت 45 ساعت و از طریق برق شهری شارژ شوند و خودروی هیبریدی «بارثاوا» از نوع خودروهای Full Hybrid محسوب میشود.
رفعت حسینی افزود: وزن این خودرو 1205 كیلوگرم است، همچنین میزان مصرف سوخت (سیكل تركیبی) 5.9 لیتر در 100 كیلومتر، برد الكترونیكی خودرو 13 كیلومتر، شتاب صفر تا 100 آن 18 ثانیه و سرعت بیشینه آن 120 كیلومتر بر ساعت است.
وی گفت: سامانه كنترل هیبرید این خودرو، یكی از مهمترین قسمتهای خودروی هیبریدی است. وظیفه اصلی آن تصمیم گرفتن در این مورد است كه تقسیم بار توانی بین اجزای مصرفكننده توان و منابع تولیدكننده توان را به چه صورت انجام دهد.
رفعت حسینی ادامه داد: از اهداف اصلی واحد كنترل هیبرید میتوان به بهینه كردن مصرف سوخت و آلایندگی، افزایش كارایی و عملكرد خودرو، جلوگیری از هدر رفتن انرژی، حفظ وضعیت باتری و افزایش عمر آن اشاره كرد.
وی با بیان اینكه این اهداف با تعیین ساز و كارهای تعیین شده به دست خواهند آمد، افزود: این ساز و كارها با دریافت یكسری اطلاعات از وضعیت موجود و كلی خودرو و مدل كردن اجزای مختلف آن، سعی در رسیدن به اهداف را دارد.
سرپرست گروه «بارثاوا» ادامه داد: در خودروی هیبریدی «بارثاوا» بر اساس محاسبات دقیق انجام شده پنج حالت كاری كمتوان، پرتوان، مصرف سوخت بهینه، بازیابی انرژی و شتابگیری برای خودرو تعریف شده است كه میتوان آن را به صورت دستی انتخاب كرد و یا به خود خودرو واگذار كرد.
رفعت حسینی در ادامه گفت: این خودرو توسط تیم 28 نفره از دانشجویان مقطع كارشناسی و كارشناسی ارشد رشتههای مهندسی مكانیك، مهندسی برق و مهندسی صنایع و همكاری هشت تن از استادان دانشكده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد و تحت نظارت دكتر حمیده رضوی عضو هیات علمی مهندسی صنایع دانشگاه فردوسی مشهد از خرداد ماه 89 تا مهرماه 90 در محل دانشكده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد طراحی و ساخته شده است.
وی ادامه داد: از جمله حامیان مالی و فنی این پروژه، سناباد خودروی توس، شركت خدمات مهندسی راد توس و انجمنهای علمی و مركز نوآوری دانشگاه فردوسی مشهد هستند.
رفعت حسینی هزینه انجام این پروژه را 70 میلیون تومان عنوان كرد و افزود: خودروی «بارثاوا» در بین 45 تیم شركتكننده در بخش طراحی سومین دوره مسابقات طراحی و ساخت خودروی هیبریدی دانشگاه صنعتی شریف در بخش طراحی صنعتی مقام سوم و در بخش طراحی فنی رتبه چهارم را به خود اختصاص داد.